Эгамиз Иброҳим билан гаплашиб бўлгач, Ўз йўлига кетди. Иброҳим ҳам чодирига қайтди.
Роҳила Юсуфни туққандан кейин кўп ўтмай, Ёқуб Лобонга деди: — Ижозат берсангиз, мен юртимга қайтмоқчиман.
Сен ҳатто невараларим билан қизларимни ўпиб, яхши боринглар, деб айтишимга ҳам имкон бермадинг. Қилган ишинг — ғирт аҳмоқлик.