Книга Деяния Cтих 2 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Деяния Яңа Гаһед

Яңа Гаһед

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Иң баш рухани Эстефәннән: – Бу гаепләүләр дѳресме? – дип сорады.

– Туганнар һәм аксакаллар! – дип сүзен башлады Эстефән. – Тыңлагыз. Атабыз Ибраһим Харан шәһәренә күчеп килгәнче, Месупотамиядә аңа шѳһрәтле Аллаһы күренгән

Параллельные места

Деяния 22:1

– Туганнар һәм аталар! Үземне яклап берничә сүз әйтергә рѳхсәт итегез, – диде Паул.

һәм: «Үзең яши торган җирне һәм туганнарыңны калдыр һәм Мин күрсәтәчәк җиргә кит», – дигән.

Шуннан соң Ибраһим, халдайлыларның биләмәләреннән чыгып, Харанга күчеп килгән. Атасы вафат булганнан соң Аллаһы аны хәзер сез яши торган менә шушы якларга күчергән.

Монда аның үзенә аз гына да биләмә бирмәгән, ләкин аңа һәм аның киләчәк буыннарына бу җирне бирергә вәгъдә иткән. Ул вакытта әле Ибраһимның баласы да булмаган.

Аллаһы аңа: «Синең киләчәк буыннарың чит җирдә килмешәк булачаклар, дүрт йѳз ел буена коллыкта изелеп яшәячәкләр.

Әмма Мин аларны коллыкта тотачак халыкны хѳкем итәчәкмен. Шуннан соң алар ул илдән чыгачаклар һәм шушы җирдә Миңа хезмәт итәчәкләр», – дигән.

Аллаһы Ибраһим атабыз белән килешү тѳзегән һәм, шул килешүнең билгесе итеп, сѳннәткә утырту йоласын биргән. Шулай итеп, Исхак туганнан соң сигезенче кѳнне атасы Ибраһим аны сѳннәткә утырткан. Шулай ук итеп Исхак Ягъкубны, ә Ягъкуб булачак унике ыруг башлыгын сѳннәтләгән.

Ыруг башлыклары, кѳнләшеп, Йосыфны Мисырга сатып җибәргәннәр. Әмма Аллаһы аның белән булган,

аны барлык хәсрәтләрдән коткарган. Йосыфны зирәк акыллы итеп, Аллаһы аңа Мисыр патшасы булган фиргавеннең яхшы мѳнәсәбәтен яуларга мѳмкинлек биргән. Фиргавен исә аны Мисырга һәм үзенең сараена идарәче итеп билгеләгән.

Бѳтен Мисыр һәм Кәнган җиренә зур михнәт – ачлык килгән, һәм безнең аталарыбыз ризык таба алмаганнар.

Ягъкуб, Мисырда ашлык барлыгын ишеткәч, ул илгә безнең аталарыбызны беренче тапкыр җибәргән.

Ә алар икенче тапкыр килгәч, Йосыф ир-туганнарына үзенең кем икәнлеген ачкан, һәм фиргавен Йосыфның нәселе турында шул вакытта белгән.

Йосыф, хәбәр җибәреп, үзенең атасы Ягъкубны һәм бѳтен гаиләсен, җитмеш биш җанны, үзе янына чакырып китергән.

Ягъкуб Мисырга күчеп килгән һәм үзе дә, безнең аталарыбыз да үлгәнче шунда яшәгәннәр.

Үлгәч, аларны Шәхәм шәһәренә алып килеп, анда яшәүче Хамур улларыннан кѳмеш түләп Ибраһим сатып алган кабергә күмгәннәр.

Ибраһимга Аллаһы биргән вәгъдәнең гамәлгә ашу вакыты якынлашкан саен Мисырда безнең халык саны арта барган.

Йосыфны белмәгән башка бер патша хакимлек итә башлаган.

Ул патша безнең нәселгә карата бик мәкерле булган, халкыбызны юк итәргә теләгән: бер генә яңа туган нарасый да исән калмасын ѳчен, аталарыбызны балаларын ташларга мәҗбүр иткән.

Шул вакытта Муса туган. Ул бик күркәм бала булган, аны ѳч ай буе үз атасы ѳендә тәрбияли алганнар.

Ә чыгарып ташланганнан соң Мусаны фиргавен кызы тапкан һәм үз улыдай күреп тәрбияләгән.

Муса мисырлыларның барлык гыйлемнәрен ѳйрәнгән, сүздә дә, эштә дә куәтле булган.

Кырык яшь тулгач, аның күңелендә үз туганнары – исраиллеләр янына барып килү теләге туган.

Алар янында булган чакта бер мисырлының исраиллене рәнҗетүен күргән һәм, мисырлыны үтереп, кыйналган кеше ѳчен үч алган.

«Аллаһы минем аркылы аларга котылу бирәчәген туганнарым аңларлар», – дип уйлаган Муса. Ләкин алар аңламаганнар.

Икенче кѳнне, ике исраилленең сугышканын күреп, ул алар янына килгән. Аларны татулаштырырга теләп: «Сез туганнар бит, нигә бер-берегезне кыйныйсыз?» – дигән.

Әмма үзенең иптәшен рәнҗетүче, Мусаны этеп җибәреп: «Сине безнең ѳстән башлык һәм хѳкем кылучы итеп кем билгеләде?

Кичә мисырлыны үтергән кебек, әллә мине дә үтерергә телисеңме?» – дигән.

Муса, бу сүзләрне ишеткәннән соң, качып киткән һәм Мидьян җирендә килмешәк булып яши башлаган. Анда аның ике улы туган.

Кырык ел үткәч, Синай тавы чүлендә янып торучы күгән куагының ялкынында аңа бер фәрештә күренгән.

Муса, моны күреп, бик гаҗәпләнгән. Ә инде карарга дип якынрак килгәч, Раббының:

«Мин – синең аталарың табынган Аллаһы. Мин – Ибраһим, Исхак һәм Ягъкуб Аллаһысы», – дигән авазын ишеткән. Муса, куркуыннан калтыранып, күтәрелеп карарга да батырчылык итә алмаган.

Раббы аңа: «Аяк киемеңне сал, чѳнки син басып торган җир – изге урын.

Мин халкымның Мисырда җәберләнүен күрдем. Әйе, Мин моны күрдем, халкымның сыкрануын ишеттем һәм аны азат итү ѳчен иңдем. Юлга чык, Мин сине Мисырга җибәрәм», – дигән.

«Сине безгә башлык һәм хѳкем кылучы итеп кем билгеләде?» – дип исраиллеләр кире каккан шул Мусаны, Аллаһы күгән куагында күренгән фәрештә аркылы, башлык һәм азат итүче итеп җибәргән.

Мисыр җирләрендә, Кызыл диңгездә һәм кырык ел буена чүлләрдә могҗизалар, галәмәтләр күрсәтеп, аларны Мисырдан ул алып чыккан.

Исраил халкына: «Аллаһы сезгә туганнарыгыз арасыннан минем кебек Пәйгамбәр күтәрәчәк», – дип әйтүче дә шул Муса.

Синай тавында фәрештә әйткән сүзләрне чүлдә җыелган халыкка нәкъ менә ул җиткергән. Безгә тапшыру ѳчен тере сүзләрне кабул итеп ул алган.

Безнең аталарыбыз, Муса әйткәнне тыңламыйча, кабат Мисырга китәргә теләгәннәр.

Һарунга: «Юлыбызда безне алып барачак илаһлар яса. Чѳнки безне Мисырдан алып чыккан Муса белән нәрсә булганын да белмибез», – дигәннәр.

Шул кѳннәрдә, бозау кыяфәтле пот ясап, шул потка корбан китергәннәр һәм үз куллары белән ясаган әйбергә карап күңел ачканнар.

Аллаһы исә алардан читкә борылган һәм аларны күктәге йолдызларга хезмәт итәргә калдырган. Пәйгамбәрләрнең язмаларында исә болай дип язылган: «Әй, Исраил халкы! Кырык ел буе чүлдә Хайваннар суеп Миңа корбан китердегезме?

Молых илаһның чатырын, Райфан илаһыгыз йолдызын – Табыну ѳчен үзегез Ясаган шул потларны – Сез күтәреп йѳрдегез. Шуңа күрә Мин сезне Бабылдан да арырак Сѳргенгә җибәрәчәкмен».

Ата-бабаларыбызның чүлдә шаһитлек чатыры булган. Ул чатыр, Аллаһы Мусага боерганча, аңа күрсәтелгән үрнәктә ясалган булган.

Безнең ата-бабаларыбыз ул чатырны үзләренең аталарыннан кабул итеп алганнар. Алар, Ешуа җитәкчелегендә, халыкларын Аллаһы куып чыгарган җирне яулап алганнар һәм чатырны шунда куйганнар. Чатыр Давыт патша кѳннәренә кадәр шул җирдә калган.

Давыт Аллаһыга бик ошаган. Ул Ягъкубның Аллаһысына яшәү ѳчен урын табып бирергә рѳхсәт сораган.

Ә йортны Аллаһыга Сѳләйман салган.

Әмма Аллаһы Тәгалә кул белән ясалган корылмаларда яшәми. Пәйгамбәр әйткәнчә:

«Күк – Минем тәхетем, Ә җир – Минем аяк астым, – ди Раббы. – Нинди йорт сала аласыз сез Миңа? Нинди Минем яши торган урыным?

Һәммәсен дә боларның Булдырмадымы әллә Минем шушы кулларым?»

Үҗәт халык! Йѳрәкләрегез белән дә, колакларыгыз белән дә сѳннәтсез адәмнәр! Сез, аталарыгыз кебек үк, Изге Рухка һәрвакыт каршы киләсез.

Сезнең ата-бабаларыгыз эзәрлекләмәгән берәр пәйгамбәр калдымы икән? Алар Хак Затның киләчәген алдан хәбәр итүчеләрне үтергәннәр, ә хәзер сез Аның Үзенә хыянәт иттегез һәм Аны үтердегез.

Сез фәрештәләр аркылы Аллаһыдан бирелгән канунны кабул итеп алдыгыз, ләкин аны үтәмәдегез.

Шушы сүзләрне ишеткәч, Киңәшмәдә утыручылар ачуларыннан тешләрен шыкырдаттылар.

Изге Рух белән тулы булган Эстефән исә, күккә карап, Аллаһының шѳһрәтен һәм Аллаһының уң ягында торган Гайсәне күрде.

– Мин ачылган күкләрне һәм Аллаһының уң ягында басып торучы Адәм Улын күрәм, – диде ул.

Ә тегеләр, колакларын томалап, акыра-акыра, барысы бергә Эстефәнгә ташландылар.

Шәһәрдән алып чыгып, аңа ташлар ата башладылар. Шаһитләр исә үзләренең киемнәрен Шаул исемле бер яшь егет янына куеп тордылар.

Алар ташлар аткан вакытта Эстефән, дога кылып: – Раббым Гайсә, минем рухымны кабул ит, – дип,

тезләренә егылып, кѳчле тавыш белән: – Раббым! Бу эшне аларга гѳнаһ дип санама, – диде һәм җан бирде.

← Предыдущая

Деяния

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Выбор основного перевода