Дәмәшекътә Һанани исемле бер шәкерт бар иде. Илаһи күренештә Раббы аңа: – Һанани! – дип эндәште. – Әйе, Раббым, – диде ул.
Бер кѳнне, кѳндезге ѳчләр тирәсендә, Аллаһының бер фәрештәсе ап-ачык итеп Кѳрнилигә күренде. Фәрештә аның янына килеп: – Кѳрнили! – дип эндәште.