Мин сезгә бик ышанам, сезнең белән чиксез горурланам. Күңелем юаныч белән тулы, һәртѳрле кайгы-хәсрәтләребезгә карамастан, чиктән тыш куанам.
Шулай итеп, сезнең хакта аның алдында мактанган булсам, мин оятка калмадым, киресенчә, без сезнең хакта һәрвакыт дѳрес сѳйләгәнбез икән. Титус алдында мактануыбыз да шулай ук дѳрес булып чыкты.
Имандаш туганнар, сез Мәсих Гайсәнең Яһүдиядә урнашкан Аллаһы бердәмлекләре кебек булдыгыз: алар яһүдләрдән җәфа чиккән кебек, сез дә үз милләттәшләрегездән җәфа чиктегез.
Раббыбыз Гайсә килгәндә, сез – Аның алдында безнең ѳчен ѳмет, шатлык һәм мактау таҗы бит.
Түзеп нык торганнарны без бәхетле дип атыйбыз. Сез Әюбнең сабырлыгы турында ишеттегез һәм Раббының ахырда аның белән нәрсә эшләгәнлеген күрдегез; Раббы шәфкатьлелек белән тулы һәм рәхимле бит.
Мин, сезнең белән бергә Гайсә ѳчен газап чигүләрне, Патшалыкны һәм сабырлыкны уртаклашучы имандашыгыз Яхъя, Аллаһы сүзе һәм Гайсә хакында шаһитлек иткәнем ѳчен, Патмос дип аталган утрауда булдым.