Аллагьым! Халкъынгны алды булан чыкъгъанда Сен, дангыл булан юрюйгенде Сен,
Тербенип гете эди ер, кёклер де ирип йибере эди Синай тавда гёрюнген Аллагьны алдында, Исрайылны Аллагьыны алдында.
Алатолпанда чалынып турду кёкюревюнгню авазы, дюньяны ярыкъландырып турду яшмынлар; тербенип, чайкъалып турду ер де.
Раббибизни атын тутуп булай чакъырыв этдим шо заман: «Къутгъарып къой чу мени, Раббим!»
Къоруп сакълар амалсызланы Раббибиз; гьалсыз эдим, къутгъарып къойду Ол да мени.
Исаны якъчылары дуа этип битгенден сонг, олар жыйылып токътагъан ер чайкъала. Барысы да Аллагьны Ругьундан толуп, Аллагьны гьакъындагъы хабарны тартынмайлы, ачыкъдан-ачыкъ сёйлемеге башлай.
Бирден гючлю кюйде ер тербенип йибере, туснакъны кюрчюлери чайкъала. Шоссагьат бары да къапулар ачыла, бары да туснакъланы бугъавлары чечилип тюше.