Шо агьвалатлардан сонг бираз заман оьтюп, Ибрайимге Раббибиз бир гьайран гёрюнюш гёрсете. О Раббибизни булай сёзлерин эшите: – Къоркъма, Ибрайим, Мен сени Къалкъанынгман. Сагъа уллу савгъат берилежек.
Раббибиз зулмулангъанланы яшынып токътайгъан ери, къайгъылы гюнлерде яшынып токътайгъан ери болур;
Хорну ёлбашчысына. Давутну йыры. Аркъатаяв тапдым мен Раббибизде. Магъа: «Оьзюгюзню тавугъузгъа къушдай уч», – деп нечик айтып боласыз дагъы?
Аллагь! Гьеч бир тетиксиздир Ону ёлу, тазадыр Раббибизни сёзю де. Оьзюне аркъатаяйгъанлар учун барысына да къалкъандыр Ол.
Неге тюгюл де, Раббибизден къайры Аллагь бармы дагъы? Ярыбыздан къайры Аллагь бармы дагъы?
Авзумдан чыгъагъан сёзлер де, юрегимни къастлары да Сени рази къалдырардай болуп къалсын дагъы, Раббим, мени ярым, мени азат этивчюм!
Давутну йыры. Раббим ярыгъымдыр мени, къутгъарылывумдур. Кимден къоркъайым дагъы мен? Раббим яшавумну беклигидир. Кимден тартынайым дагъы мен?
Неге тюгюл де, мени ярымсандыр, беклигимсендир Сен. Атынгны гьюрметинден алып юрю дагъы мени, ёлбашчылыкъ эт дагъы магъа.
Раббибизге: «Якълавум, беклигим мени, Оьзюне умут этеген Аллагьым мени», – деп айтар.
Аллагь бырынгъы заманлардан берли Оьзюне тапшурулгъан пайхаммарлардан таба билдиргенине гёре, О бизге Оьзюню къулу Давутну наслусундан къудратлы бир Къутгъарывчуну йиберди.
Дагъы да О булай айта: Мен Огъар аркъа таяйман О да булай дей: Муна Мен ва Магъа Аллагь берген авлетлер.