Душманларым артгъа бурулуп къарагъанда, Сени юзюнгню алдында олар сюрюнюп, дагъылып къалар.
Муъминни къайгъысы кёпдюр, шоланы барындан да азат этип къояр Раббибиз.
Сюрюнгенде де йыгъылмай къалар ол, неге тюгюл де Раббибиздир ону къолундан тутуп турагъан.
Байлыгъына аркъа таягъанлар ер болар, гьалал адамлар бюрленип гелеген терекге ошар.
Намуссузну яманлыгъы гелип оьзюне тиер, гьалал адамны буса гюнагьсызлыгъы якълар.
Неге тюгюл де, бирден олардан ажжал табарсан, оьзюнг де билмей къаларсан олардан экевюнден де гележек балагьны.