Мен буса Аллагьны уьюнде яшылланып гелеген зайтун терек йимикмендир. Гьар даим де Аллагьны зор сюювюне умут этип де тураман мен.
Иса да якъчыларына булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечик къыйындыр!
Якъчылары Ону сёзлерине тамаша болалар. Амма Иса олагъа дагъы да булай дей: – Балаларым! Бай адамгъа Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечакъы да къыйын болар!
Амма Аллагь огъар: «Гьей гьайгев! Бу гече гелип сени жанынг алынажакъ, сен жыйгъан зат кимге къалажакъ?» – дей.
Аллагь учун тюгюл, оьзю учун байлыкъ топлайгъан гьар-бир адамны ахыры шолай болажакъ.