Къолу булан тийсин деп, Исаны янына гиччи яшланы гелтирелер. Якъчылары буса оланы гирме къоймай, алып гелгенлеге урушма башлайлар.
Шону гёргенде, Иса ачувлана ва олагъа: – Къоюгъуз, яшлар Мени яныма гелсинлер, олагъа пуршав этмегиз! Неге тюгюл, Аллагьны гьакимлиги тап яшлар йимиклер учундур.
Гертисин сёйлеймен сизге: бир гиччи яш йимик, ким Аллагьны гьакимлигин къабул этмесе, о бир заманда да шо гьакимликни тюбюне тюшмес, – дей.
Иса, яшланы къучакълап, уьстюне къолларын салып, олагъа Аллагьны рагьмусун тилеп дуа эте.
Оьзюгюз оьзюгюзню алдатмагъыз. Ким бу дюньяда оьзюн гьакъыллы деп санай буса, гертилей де, гьакъыллы болмакъ учун, о «авлия» болма герек.
Неге тюгюл де, бу дюньяны гьакъыллылыгъы Аллагьны алдында авлиялыкъдыр. Сыйлы Язывларда язылгъаны йимик: Гьакъыллыланы Аллагь оьзлени гьилласы булан тута.