Иса уьйге гиргенде, Ону янына эки де сокъур геле. Иса олагъа: – Мен сизин гёреген этер деп инанамысыз? – деп сорай. Сокъурлар да Огъар: – Инанабыз, я Раббибиз, – дейлер.
Шо заман Иса, оланы гёзлерине тийип: – Сизге де иманыгъызгъа гёре болсун, – дей.
Иса буса олагъа булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сизге: эгер иманыгъыз болуп, шекликге тюшмесегиз, янгыз бу инжир терекге болгъанны тюгюл, бу тавгъа: «Гётерилип, денгизге атыл!» – деп айтсагъыз, шо да болажакъ.
Олар Еригьонгъа гелелер. Иса якъчылары ва кёп халкъ да булан Еригьондан чыгъагъан заманда, Тимайны уланы Бартимай деген бир сокъур ёл ягъада олтуруп, садагъа тилей болгъан.
Назаретли Иса онда экенин эшитип, о: – Гьей Давутну Наслусу Иса! Магъа бир рагьму эт! – деп къычыра.
Сокъур иннемей турсун деп, бир хыйлылар огъар къайнашалар. О буса: – Давутну Уланы! Магъа бир рагьму эт! – деп бирден-бир бек къычыра.
Иса токътап: – Ону чакъырыгъыз, – дей. Олар сокъурну чакъырып, огъар: – Тез бол, тур! О сени чакъыра, – дейлер.
Бартимай уьстюндеги абасын чечип ата ва туруп Исаны янына геле.
Иса огъар: – Мен сагъа не этгенни сюесен? – деп сорай. – Устаз! Мен гёрмеге сюемен, – дей сокъур.
– Бар, иманынг сени къутгъарды, – дей Иса огъар. О шоссагьат гёреген болуп къала ва ёл булан Исаны артындан бара.
Иса булай дей: – Аллагьгъа иман салыгъыз.
Гертисин сёйлеймен сизге! Эгер бирев бу тавгъа: «Гётерилип, денгизге атыл!» – деп айтса, шо огъар таби болур эди. Ким юрегине шеклик гелтирмей, оьзю айтгъаны болажагъына иман салса, лап айтгъан кюйде болажакъ.
Шогъар гёре сизге айтаман: дуа этегенде, не зат тилесегиз де, шо сизге болажакъгъа инаныгъыз, сиз де шону алажакъсыз.
Рабби Иса булай дей: – Эгер сизин бир гиччинев урлукъ чакъы иманыгъыз бар эди буса, бу тут терекге: «Мундан чыгъып, денгизде орнатыл!» – деп айтсагъыз, о сизге таби болур эди.
– Иман сала бусанг, Аллагьны макътавлугъун гёрежексен деп Мен сагъа айтмадыммы? – дей Иса огъар.