О булай дей: – Бийлерим, сизин къулугъуз болгъан мени уьюме гелигиз. Бизде гече къаларсыз, аякъларыгъызны жуварсыз, эртенинде буса ёлугъузну узатарсыз. – Ёкъ. Биз гече майданда къалайыкъ, – дей олар.
Сонг оланы барын да Юсупну уьюне чакъырып, аякъларын жувмакъ учун сув гелтире ва эшеклерине ем сала.
Къатынгъа багъып къарап, Иса Симонгъа булай айта: – Гёремисен бу къатынны? Мен сени уьюнге гелдим, сен Магъа аякъларымны жувмагъа сув сама бермединг. Бу къатын буса Мени аякъларымны гёзьяшлары булан жувуп, чачлары булан сибирди.
Эгер Мен Рабби ва Устаз болуп, аякъларыгъызны жувдум буса, сиз де бир-биригизни аякъларыгъызны жувмагъа герексиз.
Шо къатын яхшы ишлери булан белгили, яшларын тарбиялайгъан, къонакъны сююп къабул этеген, хыйлы керенлер Аллагьны халкъына гьалал кюйде къуллукъ этеген, къыйынлыкъгъа тюшгенлеге кёмеклешеген ва оьзюн гьар тюрлю яхшы ишлер этивге багъышлайгъан болмагъа тюше.