Қоңыр салқын самал соққан кезде адам мен әйелі Құдай Иенің бақ ішінде жүрген дыбысын естіді. Олар Оның көзінен тасаланып, бақтағы ағаштардың арасына жасырынып қалды.
Сүйіктімнің даусы бұл, ол келе жатыр,Таудан асып екпіндеп келе жатыр!
Ол ұқсайды елік пен жас бұғыға,Жетіп те қалды үйдің арт жағына,Әне, ол терезеден қарайды да.
Таң атып, көлеңке қысқара түскенше,Мүр шайыры бар тауға көтерілейінші,Жұпар шайыр төбесінде жүрейінші!
(Жас келін:)Сен анамның ақ төсін еміп өскенБірге туған бауырым болсаң екен!Кездестіріп далада сонда сені,Өбіп алсам, жұрт сөкпес еді мені.
Қолбасшылары: «Оған қарсы шайқасу үшін тәңірге бағышталып дайындалыңдар! Жиналып, түс кезінде жоғары аттанайық!» «Қап, күн батуға таяп қалыпты, кеш түсіп көлеңкелер ұзарыпты!»