Күндерім өтіп, ниеттенгендерім өшіп қалды. Жан-тәніммен аңсағаным да осылайша құрыды.
онда үмітімнің қайда болғаны? Оны таба алатын біреу бар ма?
Сонда мен былай дедім Жаратқанға:«Уа, Құдайым менің, жарты жолдаӨмірімді көрмеші қысқарта!Сен жасайсың ұрпақтан ұрпаққа,
Барлық тамақтан жиренетін болды,Ажалдың қақпаларына таяп қалды.
Жүрегімізде өлімге кесілгендей сезіндік. Бұл жайт біздің өзімізге емес, Құдайға ғана сүйене алуымыз үшін де осылай болды. Ол өлгендерді тірілте алады ғой.