ХІордийн а, церан тулгІенийн гІовгІа а, халкъийн карзахдалар а дІасацош верг а Хьо ву.
Ахьа олалла до карзахбаьллачу хІордана тІехь: цуьнан тулгІенаш хьалаюьйллушехь, Ахь уьш совцайо.
Цо дарц тап-аьлла дІасацийра, тулгІенийн гІовгІа а дІаелира.
Юнус кхаа дийнаххьий, кхаа бусий боккхачу чІеран кийрахь ма-хиллара, Адамийн КІант а хир ву Лаьттан даг чохь кхаа дийнаххьий, кхаа бусий.
Уьш хинкеманна чу бевлча, мох дІасецира.
Мурдаша самаваьккхина Іийса: «Устаз! Устаз! Вай хІаллакьхуьлуш ду!» Цо, хьала а гІаьттина, мохе а, тулгІенашка а омра дира. Уьш совца а севцина, гонах тийналла дІахІоьттира.