Шулай бер көн, көндөҙгө өстәр тирәһендә, доға ҡылыу ваҡытында, Петр менән Яхъя Алла Йортона килде.
Әммә төндә Раббының бер фәрештәһе төрмә ишектәрен асты ла:
Дамаскыла Анания исемле бер шәкерт бар ине. Ул күргән илаһи күренмештә Раббы: – Анания! – тип өндәште. – Эйе, Раббым, – тине ул.