Эй Худо, кун бўйи Сен туфайли мақтандик, То абад Сенга шукроналар айтамиз.
Сендан қўрққанлар мени кўриб, севинсинлар, Зотан, Сенинг каломингга умид қилганман.
Ким мақтанмоқчи бўлса, Эгамизни биламан, деб мақтансин, Эгамизни тушунаман, деб мақтансин. Мен Эгангизман. Мен меҳр–шафқат кўрсатаман, ер юзида адолату ҳақиқат ила иш тутаман. Бундай қилишдан Мен завқланаман.” Эгамизнинг каломи шудир.
Нажоткорим Худодан кўнглим шод–хуррам.
Шундай қилиб, Муқаддас битикларда ўргатилгандай, ким мақтанмоқчи бўлса, Эгамизни биламан, деб мақтансин.