Шоҳ онт ичиб Ботшевага айтди: — Мени ҳар қандай балолардан доимо сақлаб келган Худойим шоҳид!
Эй Худо, қутқаргин Исроилни Жамики кулфатларидан!
Сени мадҳ қилиб куйлаганимда, Шодликдан ҳайқираман. Мени Сен қутқаргансан.
Мени қабрдан У қутқаради, Севги, шафқат ила менга тож кийгизади.
Исо Масиҳга тегишли бўлганлар энди ҳукм қилинмайдилар.
Худонинг танлаганларини ким айблай оларди?! Худонинг Ўзи уларни оқлайди–ку!
Бизни ким маҳкум қилар экан?! Ахир, ўлиб, тирилган, Худонинг ўнг томонида ўтирган Исо Масиҳнинг Ўзи биз учун шафоат қилмоқда–ку!