Уларнинг шерникидай бўлган овозларини Худо ўчиради, Ўша махлуқларнинг тишларини Худо синдиради.
Ўлжа йўқлигидан у шерлар ҳалок бўлади, Шерваччалари ҳам узоқларга тарқалиб кетади.
Эй Парвардигор Эгам, қуёш ва қалқонсан, Сен бизга меҳрибонлик кўрсатиб, шон–шуҳрат ато этасан. Эй Эгам, тўғри юрганлардан Неъматингни дариғ тутмайсан.
Очларни неъматлар ила тўйдирди, Бойларни эса қуруқ жўнатди.