Қуртлар эса уни маза қилиб кемиради. Гуноҳкорни ҳатто ўз онаси унутади, Ҳеч ким уни эсга олмайди. Фосиқлар дарахтлардай синдириб ташланади.
Фосиқ қиличини суғуриб, камонини тортади, Бечора, мазлумни йиқитишга шайланади, Солиҳларни ўлдирмоқ истайди.
Фосиқ солиҳни доим кузатади, Уни ўлдирмоқни мўлжаллаб юради.
У шафқатсиз одамга раҳм қилмайди. Раҳмдил инсон эса ҳукм пайтида Худодан шафқат топади.