Ернинг оғзи катта очилиб, уларни оила аъзолари, Кўрахнинг ҳамма шериклари, мол–мулки билан бирга ютиб юборди.
Шундай қилиб, улар жамики мол–мулки билан бирга тириклайин ўликлар диёрига кириб кетишди. Ер ёпилиб, уларни жамоа орасидан ғойиб қилди.
Сенга илтижо қиламан, эй Эгам, Мени эшитмай қолмагин, эй суянган Қоям. Агар менга гапирмай сукут сақласанг, Қабрга тушган одам каби бўлиб қоламан.
Энди Исроил шундай десин: “Эгамиз биз томонда бўлмаса эди,