Қўшни халқлар бизни масхара қилади, Сен йўл қўйиб бердинг. Атрофимиздагилар бизни ҳақоратлайди, Кулишларига имкон бердинг.
Халқлар орасида кулги қилдинг бизни, Халқлар бизни масхаралаб, чайқайди бошини.
Ҳар доим хижолат бўлиб юраман, Шармандалик юзимни қоплаган.
Эшитганимиз масхараю ҳақорат! Кўрганимиз қасоскор душман!
Қайт яна бизга, эй Парвардигори Олам! Назар солгин, қара самодан, Бу ток новдасини қўриқлагин.
Эй Раббий, мен, қулинг, қанчалар масхара бўлганимни ёдингда тут. Ҳамма халқларнинг ҳақоратларини бағримда кўтариб юрибман–ку!
Мен сизларни хонавайрон қиламан. Ён–атрофда яшовчи халқлар ҳамда ўтган–кетган одамлар сизларни мазах қиладилар.