У сен тўғрингда фаришталарига амр беради, Фаришталар ҳамма йўлларингни қўриқлайди.
Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея, Фаришталар қўлларида сени кўтариб боради.
Шунда иблис келиб, Исони васвасага солмоқчи бўлиб деди: — Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, бу тошларга буюр, нонга айлансин!
— Эй Маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган! Агар Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни Ўзинг қутқар–чи! Хочдан тушиб кўр–чи!