Бозорларда одамлар уларга салом беришларини, «устоз» деб мурожаат этишларини яхши кўрадилар.
— Сизлар учун нима қилишимни истайсизлар? — деб сўради Исо.
Исо унга: — Марям! — деди. Марям Исога қайрилиб қаради–да, орамийчалаб: — Раввуний! — деди. (Раввуний “устозим” демакдир.)