Эгамиз онт ичган, қарорини ўзгартирмас: “Сен Маликсидиқ сингари, То абад руҳонийсан.”
Эй Худо, Раббим ўнг томонингда ўтирар, Ғазабланган кунда шоҳларни эзиб ташлар.
Улар ҳаддан ташқари ҳайратда қолиб, шундай дейишарди: “У ҳамма нарсани яхши қилади, карларни эшитадиган, соқовларни гапирадиган қилади.”