Қачон улар шамолда тўзиган хашакдай, Бўрон учириб кетган сомондай бўладилар?
Фосиқлар эса бундай эмаслар, Шамолда тўзғиб кетадиган сомонга ўхшайди.
Тутунни шамол тарқатгани каби, Худо уларни ҳайдаб юборсин. Мум оловда эригани каби, Худо олдида фосиқ ҳалок бўлсин.
Темир, лой, бронза, кумуш ва олтин парчаланиб, ёзги хирмонлардаги тўпондай бўлди. Шамол уларни учириб кетиб, ҳеч бир асар қолдирмади. Ҳайкалга урилган тош эса катта тоғ бўлиб, бутун ер юзини қоплади.
Эгамиз шундай дейди: “Сени нима қилай, эй Эфрайим?! Сени нима қилай, эй Яҳудо?! Сенинг севгинг тонгдаги тумандай тез ғойиб бўлар, Саҳардаги шудринг каби буғланиб кетар.