Эссайнинг томиридан новда ўсиб чиқади, Ҳа, унинг илдизидан кўчат ёйилади.
Илгари унинг қиёфаси шундай бадбашара эдики, Инсон зотига ўхшаш жойи қолмаган эди. Шу боис кўплар унинг олдида даҳшатга тушди,
Уч кундан сўнг Уни Маъбаддан топдилар. У муаллимлар орасида ўтирарди, уларнинг гапларига қулоқ солиб, саволлар берарди.