“Билмай туриб гапираётган ким? Ким донолигимга гумон қиляпти?
Кўп мўъжизалар кўрсатдинг, эй Эгам Худо, Бизга қаратилган кўп ниятларингни бажардинг. Бирор зот Сенга тенг кела олмас, Оғиз очиб, мўъжизаларинг ҳақида айтсам, Нақадар кўплигини санай олмасдим.
Эй Эгам, юрагимда мағрурлик йўқ, Кўзларим асло киборларча боқмайди. Менга ғоят ҳайратли бўлган, буюк ишлар билан Мен ўзимни банд қилмайман.
Донолигинг мен учун жуда ажойибдир, Шу қадар юксакки, мен англай олмасман.