Аммо итоат этмасалар, Улар ўлим дарёсига ғарқ бўладилар, Ақл–идрокка эришмай, оламдан ўтадилар.
У аҳмоқлиги туфайли йўлдан озади, тарбиясизлиги дастидан ўлади.
Солиҳнинг тили кўпларни озиқлантиради, нодон эса ақлсизлиги туфайли ҳалок бўлади.
Ана, халқим Мени билмагани учун нобуд бўлмоқда. Бу сизнинг айбингиз, эй руҳонийлар! Ахир, сизлар воз кечдинглар Мени билишдан, Энди Мен ҳам воз кечаман сиздан. Менинг руҳонийларим бўлмайсизлар! Сизлар Худойингизнинг қонунларини унутдингизлар, Шунинг учун Мен ҳам фарзандларингизни унутаман.