Ўз камонлари билан ўраб олди. Раҳм–шафқат қилмай, Ўқлари билан мени илма–тешик қилиб ташлади. Ичак–човоқларим ерга тўкилди.
Ҳар томондан уларни ваҳима босиб, Ҳар қадамда ортидан қувиб юради.
Қирғин қуролларини шай қилиб қўйган, Оловли ўқларини тайёрлаб қўйган.
Одамларни қириш учун қайрадим. Чақмоқ каби чақнаши учун ялтиратиб тозаладим. Аммо бундан қандай хурсанд бўлайлик?! Эй ўғлим Яҳудо, Қиличим салтанат ҳассасини менсимайди, Ҳеч қандай таёқни писанд қилмайди.