Улар чуқур қазийдилар, Аммо чоҳга ўзлари қулайдилар.
Душманларим оёқларимга тузоқ қўйган, Қайғу–кулфатдан руҳим чўккан. Улар сўқмоқларимда чуқур қазиди, Ўзлари қазиган чуқурга ўзлари қулади.
Бировга чуқур қазиганнинг ўзи унга тушади, тош думалатганга эса ўша тош қайтади.
Ўша куни сизлар гўё арслондан қочиб, Айиққа дуч келган одамдай бўласизлар. Ўша одам айиқдан ҳам қочиб, уйига келади, Қўли билан деворга суянганда уни илон чақади.