24
Ошпаз ўнг сон гўштини олиб келиб, Шоулнинг олдига қўйди. — Мана, сен учун ажратиб қўйилган улуш, марҳамат, егин! — деди Шомуил. — Бу улушни белгиланган кунда ўзим чақирган халқим билан бирга ейсан, деб сенга сақлаб қўйган эдим. Ўша куни Шоул Шомуил билан таом еди.