Çünki günlerim tüsse deý ýitýär, süňklerim tutaşan odun dek ýanýar.
Tüsseden zaýalanan meşik deý boldum, emma Seniň parzlaryňy men unutmadym.
Indi ýüzleri kömürden gara, köçelerde tanalmaýarlar. Derileri süňklerine ýapyşyp, gury agaja döndüler.
Ýakyp barýan açlygyň derdinden derimiz ýanýan köz kimin gyzardy.