Чѳнки Аллаһы галәмне гадел хѳкем итү кѳнен билгеләде. Ул Үзе билгеләгән Зат аша хѳкем итәр. Ул Затны үледән терелтеп, Аллаһы моны һәркемгә исбат итте.
Мин Аны күргәч, үле кешедәй, Аның аяклары алдына егылдым. Ул исә Үзенең уң кулын миңа тидереп, әйтте: – Курыкма! Мин – Беренче һәм Соңгы,