һәм аны чәчүче дошман – иблис. Урак ѳсте – дѳнья бетү ул, ә уручылар – фәрештәләр.
Дѳнья беткәндә дә шулай булачак: фәрештәләр килеп, тәкъвалардан яман кешеләрне аерырлар.
Чѳнки икәү яки ѳчәү Минем хакка җыелса, Мин дә алар белән булачакмын.
Ул Үзе генә Зәйтүн тавында утырганда, янына шәкертләре килде.– Бу кайчан булыр икән, безгә әйтче. Без Синең килүеңне һәм бу дѳньяның бетәчәген нинди билге аша беләчәкбез? – дип сорадылар алар.
Гайсә аңа җавабында:– Мине яратучы Минем сүзләремне тотар. Атам аны яратыр һәм Без, аның янына килеп, аның белән бергә яшәрбез.
Иман итүчеләр һәрвакыт рәсүлләрнең ѳйрәтүләрен кабул итеп, бер-берсе белән аралашып яшәделәр, бергә икмәк сындырдылар һәм бергәләп дога кылдылар.
Чѳнки Мин синең белән, һәм беркем дә һѳҗүм итеп сиңа зыян китермәячәк. Бу шәһәрдә Минем күпсанлы халкым бар, – диде.