Исо ба қафояш рӯй гардонду занро дида, гуфт: «Эй зан, натарс! Туро имонат шифо дод». Худи ҳамон замон зан шифо ёфт.
Исо ба ӯ гуфт: «Эй зан, туро имонат шифо дод! Рав ва дар амон бошу саломат гард!»
Исо ба ӯ гуфт: «Эй зан, туро имонат шифо дод. Рав ва дар амон бош».
Вале Исо инро шунида, гуфт: «Натарс, фақат имон дошта бош ва ӯ шифо меёбад».
Баъд ба он мард гуфт: «Бархезу бирав, туро имонат шифо дод».
Исо гуфт: «Бино шав! Имонат туро шифо дод».