Халкълар неге гьалек болалар, олар неге бош хыяллагъа къуллукъ этелер?
Шо заман Ол олагъа оьтесиз ачувланып сёйлер, къазапланып йиберип, оланы булай айтып тамашагъа къалдырып къояр:
Оьзю сизге къазапланмасын учун, сиз де тутгъан ёлугъузда дагъылып къалмас учун, Огъар гьюрмет этигиз! Неге тюгюл де, узакъ къалмай Ону къазапланыву янып гетме де болур. Насиплидир Раббибизде аркъатаяв табагъанланы барысы да.
Къавгъа гётерип йиберди халкълар; тербенип йиберди пачалыкълар: авазын чыгъарды Аллагьу-Таала, ирип къалды топуракъ да.
Гьакимлик этер Раббибиз: титиреп турсун дагъы халкълар! Гьерубимлени уьстюнде олтуруп турар Ол: тербенип йиберсин дагъы ер!
Шабагьатлар Раббибиз Оьзюнден къоркъагъан инсанланы гиччисин де, уллусун да.
Амма сен хырчасан, товба этмеге де сюймейсен. Аллагьны жазасы берилеген гюнюне сен оьзюнге жазаны хазналарын жыясан. Шо гюн Аллагьны адилли дуваны этилежек.
Неге тюгюл де, Оланы къазапланывуну уллу гюню гелди, огъар ким чыдамагъа болажакъ? – деп сёйлей эдилер.
Экинчи къыр жан бары да адамланы – гиччилени ва уллуланы, байланы ва ярлыланы, къулланы ва азатланы – онг къолуна яда мангалайына мюгьюр басып дамгъаламакъны талап этди.
Гючлю тавуш булан малайик: – Аллагьдан къоркъугъуз ва Огъар макътав этигиз! Неге тюгюл де, Ону дуваныны сагьаты гелди. Кёк булан ерни, денгизлер булан сув булакъланы Яратгъангъа сужда этигиз, – деп айтды.
Ону дуванлары гьакъдыр ва адиллидир. Зинасы булан дюньяны пасат ёлгъа салгъан къагьба къатынны такъсырлады. Аллагь Оьзюню къуллукъчуларыны къаны учун ондан оьч алды.
Къыр жан ва ону булан бирге ялгъан пайхаммар есир этилип тутулду. Бу ялгъан пайхаммар къыр жанны атындан аламатлар гёрсетген эди. Къыр жанны мюгьюрю басылып, ону келпетине сужда этгенлени ялгъан пайхаммар шо аламатлар булан алдатып турду. Оланы экевю де кюкюрт яллайгъан кёлге савлайын ташландылар.
Сонг уллу бир акъ тахны ва ону уьстюнде Олтургъанны гёрдюм. Ону бети гёрюнгенде, ер ва кёк къачып гетдилер. Гьали оланы тапма да болмай эди.