Мен къарап турагъанда, бирден кёкню ортасында учуп барагъан къаракъушну гёрдюм. О: – Узакъ къалмай къалгъан уьч де малайик де сюр чалажакъ. Ер юзюнде яшайгъанланы гьалына адаршай! Адаршай! Адаршай болсун! – деп къычырды.
Биринчи балагь гетди, къара чы, мундан сонг дагъы да эки балагь бар эди.
Шогъар гёре, гьей кёклер ва онда яшайгъанлар, сююнюп къалыгъыз! Ерни ва денгизни гьалына адаршай, неге тюгюл иблис гьали онда гетди. О гьали къазапланывдан толгъан, неге тюгюл болжалы аз къалгъанны биле.