Денгизлени тавушун, шоланы толкъунларыны тавушун, халкъланы баш гётеривюн енгип болагъан!
Бек ачувлу денгизге гьакимлик этесен Сен. Толкъунларын гётерегенде, шоланы енгип къоясан Сен.
Ол айтып да битгенче, алатолпан гётерилип йиберип, толкъунланы гётерип йибере бийиклеге.
Гемелери кёклеге ерли гётерилип, теренлеге ерли тюшюп къала. Жанлары да умутсуз гьалгъа тюшюп къала шо балагьда оланы.
Эсиргенде йимик, дёгерек айланып, лавлап туралар олар, бары гьакъылы да ёкъ болуп къала оланы.
Амма шолай къайгъылагъа тюшгенде, Раббибизни атын тутуп чакъырыв этдилер олар, Ол да балагьларындан чыгъарып къойду оланы.
Алатолпанны шыплыкъгъа айландырып къойду Ол, толкъунлар да тынып къалды.
Толкъунлар тынгъангъа шат болду олар, оьзлер гьасирет болуп токътайгъан къолтукъгъа гелтирип де къойду оланы Раббибиз.
Оьзюню зор сюювю саялы, инсанлар учун этген гьайран ишлери саялы макътавлар этип турсунлар дагъы Раббибизге!
Эгер бугюн авлакъда оьсюп, тангала ялламагъа ташланып къалагъан отну сама Аллагь шолай гийиндиреген болгъан сонг, гьей имандан языкълар, сизин дагъы да артыкъ гийиндирмежекми?
Иса, шоссагьат къолун узатып, Петерни тутуп, огъар: – Гьей имандан языкъ! Неге шеклик этдинг? – деп сорай.
Якъчылары не айтагъанны билип, Иса олагъа булай дей: – Гьей имандан языкълар! Экмеклени гелтирмегенигизни гьакъында неге сёйлейсиз?