Иса олагъа бу сёзлени сёйлейгенде, янына бир гьаким адам гелип, Огъар: – Буссагьат къызым оьлюп къалды. Гелип, огъар къолунгну бир тийдирсенг, о сав болуп къалажакъ эди! – деп, тизден туруп тилей.
Къатын буса, ювугъуна гелип: – Я Раббим! Магъа бир кёмек эт! – деп, Ону алдында къапланып ята.
Шо заман къул, ону алдында къапланып ятып: «Сабурлукъ эт! Мен сагъа барын да тёлежекмен», – деп ялбара.
Сонг Зеведейни къатыны, уланлары булан бирче Исаны янына гелип, Ону алдында къапланып ятып, Ондан бир зат тилемеге сюе.
– Я Рабби, иман саламан, – деп, сужда эте о.