Сизге айтаман: гюнтувушдан да, гюнбатышдан да бир хыйлылар гележеклер. Аллагь гьакимлик этеген ерге гелип, тепсини айланасында Ибрагьим де, Исгьакъ да, Якъуб да булан бирче олтуражакълар.
Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге герекли болгъанлар буса тыш янгъа, къарангылыкъгъа ташланажакъ. Онда йылав-яс болажакъ, тишлер къыжыражакъ.
– Гьей Ерусалим! Пайхаммарланы оьлтюреген ва оьзюнге багъып йиберилгенлени таш урушгъа тутагъан Ерусалим! Къуш оьзюню балаларын къанатларыны тюбюне жыягъанда йимик, Мен де сени авлетлерингни нече керен жыймагъа сюйген эдим, амма сиз жыйылма сюймедигиз!
Гьали, Ерусалим, Аллагь сени къоюп гетежек.
Сагъа айтаман: «Раббибизни атындан гелегенге Аллагьны яхшылыгъы болсун!» – деп сен айтажакъ заман болгъунча, Мени дагъы гёрмежексен.
Шо заман Павел ва Барнаба олагъа гьеч тартынмай булай дей: – Инг башлап биз сизге Аллагьны каламын сёйлемеге герек эдик. Амма сиз шо хабарны инкар этеген ва даимлик яшавгъа оьзюгюзню лайыкълы гьисап этмейген болгъан сонг, биз ят халкъланы янына гетежекбиз.