– Тилегиз – сизге берер, излегиз – табарсыз, эшикни къагъыгъыз – сизге ачар.
Неге тюгюл де, гьар тилеген – алар, излеген – табар, эшикни къакъгъангъа да – ачылар.
Арагъыздан къайсы ата уланы аш тилегенде, таш берер?
Яда балыкъ тилегенде, балыкъны орнуна йылан берер?
Шолайлыкъда, эгер сиз оьзюгюз яман бусагъыз да, авлетлеригизге яхшы савгъатлар берип бола бусагъыз, кёклердеги Атагъыз буса дагъокъ да Оьзюнден тилейгенлеге яхшы савгъатлар берер!
Дагъы да сизге айтаман: эгер сизин арагъыздан экигиз тилемеге сюйген гьар затыгъызны гьакъында дюньяда разилешсегиз, не зат тилесегиз де, кёклердеги Атам ону кютежек.
Менден не зат тилесегиз де, Мен сизин учун этежекмен, неге тюгюл шону булан Уланы Атасына макътавлукъ гелтире.
Мени атым булан не зат тилесегиз де, Мен шону этежекмен.
Эгер Мени булан бирликде де болуп, сёзлериме гёре юрюсегиз, не зат сююп тилесегиз де, сизге берилер!
Шо гюн сиз Магъа гьеч бир затны сорамажакъсыз. Гертисин сёйлеймен сизге: Мени атымны тутуп Атамдан не зат тилесегиз де, О сизге бережек.
Бир-биригизге гюнагьларыгъызгъа мюкюрлюк этигиз ва бир-биригиз учун дуа этигиз. Шо заман Аллагь сизин сав этер. Муъмин адамны дуасы гючлю ва таъсирли болур.
Биз Аллагьны алдына тартынмайлы гелип болагъаныбызны себеби шудур: биз Ондан Оьзю рази къалагъан не затны тилесек де, О шону къабул этер. Биз Аллагьгъа инанабыз. Оьзю сюеген гьар не затгъа къыйышывлу болуп биз не зат тилесек де, О бизин эшитегенге инанабыз.
Гьар не тилесек де, Оьзю бизин эшитегенни билегенибизге гёре, тилеген затыбызны О бережегин де билебиз.