Жыйылгъан кёп халкъны гёргенде, Исаны олагъа языгъы чыгъа, неге тюгюл олар, къойчусуз къалгъан къойлар йимик, инжинген ва кёмексиз къалгъан болгъан.
О заман Иса якъчыларына: – Тюшюм кёп, амма ишчилер аз.
Шолай болгъанда Оьзюню тюшюмюн жыймагъа ишчилер йиберсин деп тюшюмню Есине тилегиз! – дей.
Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Адамлагъа языгъы чыгъып, Иса оланы авруйгъанларын сав эте.
Къайыкъдан ягъагъа чыкъгъанда, Иса бир кёп адамланы гёре. Ону адамлагъа языгъы чыгъа, неге десе олар къойчусуз къалгъан къойлар йимик болгъан. Сонг олагъа кёп затланы англатмагъа башлай.
Ахшам болгъанда, якъчылары Ону янына гелип: – Бу чет ер де дюр, геч де болгъан. Халкъны къайтар, айланадагъы юртлагъа барып, оьзлеге ашамагъа зат алсынлар, – дейлер.
Халкъны къайтар, айланадагъы махилеге ва юртлагъа барып, оьзлеге ашамагъа зат алсынлар, – дейлер.
Гюн артылып, ахшам болмагъа башлай. Он эки де элчиси Исагъа ювукъ гелип: – Халкъны къайтар, олар айланадагъы юртларда ва махилерде оьзлеге турмагъа ер ва ашама аш тапсынлар, неге тюгюл биз мунда бир адам да ёкъ чет ердебиз, – дейлер.