Бу сёзлени эшитгенде, Иса огъар тамашалыкъ этип, Оьзюню арты булан гелеген халкъгъа булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: гьатта Исрайылда да Мен бу къадар уллу имангъа къаршы болмадым.
Сонг Иса юз асгерни башчысына: – Уьюнге къайт, сагъа иманынга гёре болсун, – дей. Шоссагьат ону къулу да сав болуп къала.
Иса, бурулуп къарап, ону гёрюп: – Къаст этип йибер, къызым! Иманынг сени сав этди, – дей. Шо сагьатдан тутуп къатын сав болуп къала.
Иса уьйге гиргенде, Ону янына эки де сокъур геле. Иса олагъа: – Мен сизин гёреген этер деп инанамысыз? – деп сорай. Сокъурлар да Огъар: – Инанабыз, я Раббибиз, – дейлер.
– Бар, иманынг сени къутгъарды, – дей Иса огъар. О шоссагьат гёреген болуп къала ва ёл булан Исаны артындан бара.
Амма Иса къатынгъа: – Иманынг сени къутгъарды, сен буса гьали парахатынга уьюнге гет, – дей.
Сонг огъар: – Туруп бар. Сени иманынг къутгъарды, – дей.