Халкъ булай жавап бере: – Бу Галилеяны Назарет деген шагьарындан чыкъгъан Иса пайхаммар.
Олар Исаны тутмагъа сюелер, амма халкъдан къоркъалар. Неге тюгюл де, халкъ Ону пайхаммар деп гьисап эте болгъан.
Барысын да къоркъув къуршай ва: – Бизин арабызда бир уллу пайхаммар белгили болду. Аллагь Оьзюню халкъына кёмекге гелди, – дей туруп, Аллагьгъа макътавлар этелер.
– Бийим! Къарайман, Сен пайхаммарсан.
Иса этген бу аламатны гёргенде, адамлар: «Бу Адам дюньягъа гелме герекли герти Пайхаммар!» – деп сёйлемеге башлайлар.
Халкъны ичинден бирлери бу сёзлени эшитгенде: – Бу Адам – гертиден де пайхаммар, – дейлер.
Фарисейлер о нечик гёреген болгъанын сорама башлайлар. О да фарисейлеге: – О мени гёзлериме балчыкъ сюртдю, сонг мен жувунуп, гёреген болуп къалдым, – дей.