Бирден бир уллу ер тербенив болуп гете. Раббибиз йиберген малайик, кёкден тюшюп, къабурну алдындагъы ташны да авдарып, ону уьстюнде олтуруп токътай.
Малайикни гёрюнюшю яшмын йимик, гийими буса къар йимик акъ бола.
Малайик къатынлагъа булай дей: – Къоркъмагъыз! Сиз хачгъа илинген Исаны излейгенигизни билемен.
Къабургъа гиргенде, олар акъ опуракълар да гийип, онг якъда олтургъан бир жагьил уланны гёрелер, ондан бек къоркъалар.
Къатынлар бу ишге гьайран болуп турагъанда, бирден оланы алдында йыртыллайгъан опуракълар гийген эки гиши гелип токътай.