Ахшам болгъанда, Содомгъа эки малайик геле. Лут шагьарны къапуларыны алдында олтуруп тура болгъан. Малайиклени гёрюп, Лут оланы къаршылама чыгъа ва алдында ерге къапланып ята.
О булай дей: – Бийлерим, сизин къулугъуз болгъан мени уьюме гелигиз. Бизде гече къаларсыз, аякъларыгъызны жуварсыз, эртенинде буса ёлугъузну узатарсыз. – Ёкъ. Биз гече майданда къалайыкъ, – дей олар.
Амма Лут олагъа шолай бек тилей чи, олар рази болуп къалалар. Лут оланы уьюне гелтире, ахшамгъы ашны гьазирлей, чапелеклер бишире ва олар ашай.
Олар ятып да битгинче, шагьарда яшайгъанлар – Содомну бары да эргишилери, яшы-уллусу булан – Лутну уьюн дёрт де ягъындан аралап алалар.
Олар Лутгъа булай къычыралар: – Къайда сагъа гече къалма гелгенлер? Чыгъар оланы мунда, биз олагъа ювукълукъ этейик чи!
Лут, посагъагъа чыгъып, арты булан эшикни яба
ва булай дей: – Къардашлар, тилеймен сизге, яман затны этмегиз!
Мени гьали де санына эргиши тиймеген эки къызым бар. Оланы берейим сизге, не сюйсегиз этигиз олагъа, тек мени ожагъыма гелгенлени къоюгъуз.
– Ёкъ бол гьали шундан! Сен гелгинчисен, сен къалгъанмысан мунда буйрукъ этме? Гьали сагъа ондан да бетерин этербиз! – дейлер огъар. Олар ону уьстюне басып гелип, эшикни бузуп ачма айлана.
Тек Лутну къонакълары ону тартып, къайтарып уьйге гийирип, эшикни де бегителер.
Эшик алда эретургъанланы барын да буса, уллусу-гиччиси булан, сокъур этип къоялар. Олар нечакъы излеп айланса да, эшикни табып болмайлар.
Къонакълар Лутгъа: – Бу шагьарда дагъы да киминг бар? Уланларынг, къызларынг, гиевлеринг, дагъы оьзге адамларынг бармы? Барын да чыгъар мундан,
неге тюгюл биз бу шагьарны дагъытажакъбыз! Раббибиз Содомда яшайгъанлагъа къаршы бакъдырылгъан бек гючлю айыплавланы эшитди. О бизин муну дагъытма йиберди! – дейлер.
Лут барып къызларыны гелешмишлерине: – Тез бу шагьардан гетигиз! Раббибиз гьали муну дагъытажакъ, – дей. Олар буса Лут масхара этедир деп къоялар.
Танг билинип гелегенде, малайиклер Лутну: – Тез бол, къатынынгны да, эки де къызынгны да алып гет! Ёгъесе, гюнагьлы шагьар булан бирге оьзюнг де оьлежексен! – деп алгъасатма башлайлар.
Лут буса аста айлана болгъан. Шо заман малайиклер, Лутну, ону къатыныны ва эки де къызыны къолларындан тутуп, оланы шагьардан чыгъаралар, неге тюгюл Раббибиз Лутгъа языкъсына.
Мени сююмлюлерим, сиз шо гьакъда алданокъ биле болгъан сонг, бузукъланы хаталары сизин ёлдан чыгъармасын деп сакъ болугъуз, къатты токътагъан еригизден де тайып къалмагъыз.