Раббибиз Нугьгъа булай дей: – Агьлюнгню де алып, гемеге гир. Неге тюгюл, гьали яшап турагъанланы арасында Мени алдымда биргине-бир сен муъмин экенингни гёрюп тураман.
Нугь да уланлары, къатыны, уланларыны къатынлары булан гемеден чыгъалар.
Гьалиге гёрюнмейген, тек гележекде болажакъ затны гьакъында Аллагь Нугьгъа буварыв этгенде, иманыны яхшылыгъындан буварывгъа тынглап, о уьюндегилерин къутгъармакъ учун, геме къурду. Натижада Нугь гюнагьлы дюньягъа дуван этди, оьзю буса иман булан берилеген муъминликни вариси болуп токътады.
Шо ругьлар бир заманларда Аллагьгъа таби болмакъны гери урдулар. Шо заманларда Нугь гемесин этип битгинче, Аллагь чыдамлы кюйде къаравуллап тура эди. Шо заман геме булан сувда азлар, янгыз сегиз адам, къутулдулар.
Сонг сув алгъан гюнлеринде Аллагь шо замангъы дюньяны сув булан дагъыта эди.