Мен буса айтаман сизге: къатынгишиге гёз салгъан гиши де юрегинден ону булан зина этген болур.
Бир заманларда биз барыбыз да шолай эдик. Биз гюнагьлы табиатыбызгъа тынглап, къаркъарабыз сюйгенни ва оюбузгъа гелгенни этип турдукъ. Шо табиатыбыз себепли болуп, бары да халкъны йимик, бизин де Аллагьны жазасы къаравуллай эди.
Оланы бирлери уьйлеге гирип, оьзлени гьар тюрлю гьасиретликлер елеген, гюнагьдан толгъан, сай гьакъыллы къатынгишилени елемеге сюелер.
Шо устазлар оьз пайдалары учун ялгъан сёзлер булан сизин башыгъызны чырмажакълар. Олар дагъылмай къалмажакъ, неге тюгюл де олагъа Аллагь тезден дуван этип де битген.
Гюнагьлы табиатыны напсларына чакъырыв эте туруп, олар адашып юрюйгенлерден янгы арчылма башлагъанланы оьзлеге багъып тарталар.
Адаршай олагъа! Олар Къабилни ёлу булан юрюгенлер. Къазанчны бетин этип, олар Балам этген хаталаны къайтарып этгенлер. Олар Корагь деген адамны башгётеривюнде ортакъчылыкъ этгенлер йимик ёкъ этилежеклер.