Гьеч языкъсыныв ёкъ оланы юреклеринде; авзуларын да оьктем-оьктем сёйлетип айланалар.
Билип къой: ахыр заман бек къыйын болажакъ.
Инсанлар оьзлени сюеген, даим къазанчны, даим оьзлени гьайын этеген, макътанчыкъ, хохабаз, гьонкъа, ата-анасына тынглавсуз, яхшылыкъны хадирин билмейген, сыйсызлыкъ этеген болажакълар.
Олар сюювсюз, юрек тутагъан, яла ябывчу, оьзлени енгип сакълап болмайгъан, вагьши, рагьмуну душманлары,
хыянатчы, гьайсыз, артыкъ оьктем болажакълар. Олар Аллагьдан эсе кеп чегивню артыкъ сюежеклер.
Олар тышдан дин юрютеген болуп гёрюнюп, ичинден ону гючюн инкар этежеклер. Бу жура адамлардан арекде тур.
Оланы бирлери уьйлеге гирип, оьзлени гьар тюрлю гьасиретликлер елеген, гюнагьдан толгъан, сай гьакъыллы къатынгишилени елемеге сюелер.
Шо къатынгишилер даим не зат буса да бир затны уьйренмеге къарайлар, тек гьакъ гертиликни англайгъан даражагъа етишмеге чи болмайлар.
Яннес ва Ямбрес нечик Мусагъа къаршы чыгъып турду буса, бу гьакъылдан тайышгъан, ялгъан иманы булангъы адамлар да шолай гьакъ гертиликге къаршы чыгъалар.
Неге тюгюл де, бу дюньяда бар болгъан гьар зат – къаркъараларыбыз гьасирет, гёзлерибиз гёрмеге гьасирет, бу яшавда инсанлар оьзлер булан оьктем болагъан затлар – булар барысы да Атабыздан тюгюл, бу дюньядан.
Бу адамлар – арзачылар ва бугьтанчылар. Олар оьзлени напсларына тынглап юрюйлер, оьктем сёйлейлер, оьз пайдасы учун башгъалагъа ялынчлыкъ этелер.
башгъаларын буса отдан чыгъарып алып къутгъарыгъыз. Бир тайпа оьзгелерине рагьму этигиз, амма олардан сакъ болугъуз, гьатта оланы гюнагьларындан похлангъан гийимлеринден де жиргенигиз.