Өзгені құпия жамандайтынды жоямын,Паң көзді, өркөкірекке төзе алмаймын.
(Киелі үйге қарай өрлеп бара жатқанда айтылатын Дәуіттің жыры.)Уа, Жаратқан Ие, өркөкірек емеспін,Паңдана қарамайды көздерім менің,Не тым ұлы істермен шұғылданбаймын,Не шамам келмейтіндермен айналыспаймын,
Тәкаппар көз бен өтірікші тіл,Һәм жазықсыз қан төгетін қол,
Көз тәкаппарлығы, жүректің асқақтығыЕкеуі де күнә — зұлымның қылықтары.